RNA, soos DNA, bestaan uit nukleotiede wat as die basiese komponente van genetiese materiaal funksioneer. Hierdie nukleotiede bestaan uit 'n suikermolekuul, fosfaatgroep en een van vier stikstofhoudende basisse: adenien (A), sitosien (C), guanien (G) en urasil (U). Natuurlik, hoewel struktureel verwant aan DNA, is RNA baie verskillend in funksie. Die verskillende groottes van RNA-molekulêre hang af van die grootte van hul basisvolgorde, die gen wat hulle verteenwoordig, en hul funksies binne die sel. Wetenskaplik gesproke maak so 'n onderskeiding lank en kort strende van RNA herkenbaar met mekaar, wat sintese sowel as gebruik bepaal.
Onder al die nukleotiede speel slegs een, bekend as adenien of A, 'n lewensbelangrike rol in die verwerking en volwassewording van RNA-molekulêre. Terwyl die RNA vorm word, word 'n groot getal van hierdie RNA-drae op hul 3' einde gewysig deur 'n reeks adenien-nukleotiede. Weens die ketting van adenines word dit 'n poli-A stert genoem. Die lengte van die stert kan tamelijk verskil, maar sal weer afhang van die tipe RNA, sel tipe en die biologiese konteks spesifiek vir daardie besondere sel. Die poli-A stert is betrokke by 'n aantal verskillende aktiwiteite, wat varieer van beskerming teen degradasie tot uitvoer uit die kernoortjie na die sitoplasm en vertaling deur ribosooms.
Wetenskaplikes ondersoek hierdie lengtefluktuasies in die poli-A staart om die stabiliteit, funksie en regulering van RNAs te verstaan. In dié verskille kan men kennis verkry van die "gedrag" van sommige RNAs in 'n ander sellulêre omgewing of toestand. Met hierdie inligting kan men moontlik 'n beter begrip verkry van hoe RNA gene-uitdrukking beïnvloed en, meer algemeen, op watter maniere die regulatoriese netwerk in 'n sel werk.
EN
AR
HR
CS
DA
NL
FI
FR
DE
EL
IT
JA
KO
NO
PL
PT
RO
RU
ES
SV
IW
ID
LV
LT
SR
SK
SL
UK
VI
ET
HU
TH
TR
FA
AF
MS
BE
MK
UR
BN
